ZAKAŻENIA DRÓG MOCZOWYCH

ZUM

Zakażenia układu moczowego (ZUM) należą do jednych z najczęściej występujących chorób zakaźnych, znacznie obciążających społeczeństwo ekonomicznie. Z powodu ZUM przepisywanych jest około 15% z wszystkich zaordynowanych antybiotyków.

Najczęstszą przyczyną zakażeń dróg moczowych są bakterie i grzyby. Około 85 % zakażeń u kobiet wywoływanych jest przez pałeczkę okręźnicy ( Escherichia coli).

Przebieg zakażenia zależy od wielu czynników i może przebiegać różnie: od łagodnej postaci po stan zagrażający życiu nazywany urosepsą.

Objawy

Do najczęstszych objawów ZUM należą:

  • ból i pieczenie cewki moczowej i pęcherza
  • częste oddawanie małych ilości moczu
  • gorączka
  • krwiomocz

Rozpoznanie

Rozpoznanie ostrego niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego można z dużym prawdopodobieństwem postawić na podstawie wywiadu (objawy dyzuryczne, częste oddawanie moczu, parcia naglące) i braku upławów lub podrażnienia dróg rodnych u tych kobiet, które nie mają innych czynników ryzyka charakterystycznych dla powikłanego ZUM. Dolegliwości z układu moczowo-płciowego u starszych kobiet niekoniecznie są wynikiem ZUM.

U chorych na cukrzycę ze stabilną glikemią sporadyczne, a nawet nawracające zapalenie pęcherza moczowego może być również uznane za niepowikłane/proste. Jednakże pacjenci z długotrwałą cukrzycą mogą mieć zaburzenia oddawania moczu z powodu neuropatii, co może być istotnym czynnikiem ryzyka powikłań.

W zdrowych pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek bez innych istotnych strukturalnych i czynnościowych zaburzeń w obrębie dróg moczowych i nerek sporadyczne i nawracające zapalenie pęcherza moczowego można również uznać za niepowikłane/proste, ponieważ nie należy spodziewać się poważniejszych powikłań.

Diagnostyka

Podstawowymi badaniami diagnostycznymi w podejrzeniu zakażenia dróg moczowych są badanie ogólne moczu oraz badanie krwi. Zaleca się wykonanie posiewu moczu w sytuacji:

  • podejrzenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek
  • nieustępujących lub ponownie występujących objawów w ciągu 2 – 4 tygodni po zakończeniu leczenia
  • u kobiet, które zgłaszają nietypowe objawy
  • ciężarnych
  • mężczyzn z podejrzeniem ZUM